Afscheid van La Mariposa!
Blijf op de hoogte en volg Jetty
19 Januari 2013 | Nicaragua, Granada
Ik schrijf dit vanuit hostel Oasis in Granada. Heb nog maar 2 dagen terug een verslagje geschreven, maar heb nu even niks te doen en een computer tot mijn beschikking, dus vooruit... Zo hou ik zelf ook een beetje bij wat ik allemaal gedaan heb, want time flies...
Woensdag was ik een beetje ziek. Last van mijn maag (hoort erbij) en heb ik de spaanse lessen geskipt. Donderdag (17-1) ben ik met 4 oudjes, Alexandra en Bermann senior (hoofd van de spaanse school die bij La Mariposa) naar Managua geweest. Vooral veel historie. In 1972 is de hele stad op 2 gebouwen na vernield door een aarbeving en heeft en een grote revolutie plaats gevonden in de eind jaren 70 en begin 80. Sandino is de held van Nicaragua (enige wat ik heb onthouden.. zo ging het op school ook altijd met geschiedenis). Best interessant, maar Managua is verder echt een lelijke stad die je best over kan slaan. Je wilt hier ook echt niet alleen over straat lopen. Heel veel arme buurten en veel criminaliteit. Daarna "luxe" wezen eten in Managua, lees; eindelijk een groot stuk vlees na al die bonen en rijst en nog naar een concert geweest van ene Carlos die heel beroemd is in Nicaragua.
Ik deelde de cabin in La Mariposa, die bestaat uit 3 kamers, met een leuke familie uit de UK en die zijn gisteren vertrokken. Afgelopen nacht moest ik dus echt alleen in die enge hut slapen. Nou ja alleen... Samen met mijn huisdieren dus. Heb gisteravond dan ook veel wijntjes en Mojitos achterover geslagen, zodat ik goed zou slapen... Ik heb vannacht zelfs een gesprek met de 2 spinnen op de latrine gevoerd. Nou ja, ik praatte en zij luisterde. Ik ben nu over mijn spinnenfobie heen.
Eigenlijk zou ik vandaag nog 1 nacht in La Mariposa blijven om morgen samen met Alexandra naar Granada te gaan. Echter stond er vandaag niks op het programma, behalve de Spaanse lessen in de ochtend, dus ik had me ineens bedacht en besloot vandaag alvast te gaan. Ik ben echt niet goed in afscheid nemen. In 1 week tijd bouw je toch al snel een band op met mensen. Zo zat er o.a. een hele lieve vrouw (Danielle) van 73 uit Duitsland in La Mariposa die het heel moeilijk had. Ze kon niet goed mee komen met alle Engels sprekende mensen en had heimwee. Ik kon met haar nog Duits spreken en heb veel met haar gesproken. Hele bijzondere vrouw. Ze had de tranen in haar ogen staan toen ik afscheid nam. Ze bedankte me zelfs omdat ik het voor haar makkelijker had gemaakt. Dat doet wel wat met je.
Ook mijn 2 leraren, Edwin en Richard, zal ik missen. Wat een schatjes waren dat. Ik had iedere dag 2 uur grammatica en 2 uur conversacion. Ik heb Richard geprobeerd uit te leggen dat coffeeshops legaal zijn en dat er vrouwen achter de ramen staan die je kunt "kopen". Ik denk dat ik die arme jongen zwaar geshockeerd heb met mijn verhalen. Ze verdienen hier trouwens 1 dollar per dag. De leraren in La Mariposa verdienen echter goed, 1,50 dollar per uur. Ik voel me dan ook af en toe echt een luie, rijke toerist, maar zo zien de Nica´s dat zelf helemaal niet.
Morgenochtend komt Alex me dus vergezellen. Dan gaan we eindelijk een keer goed op stap. In het hostel is het nu vrij saai, dus ga maar vroeg naar bed. Zojuist wel even zitten kletsen met 2 jongens uit Limburg die hier ook verblijven. Wat ben ik jaloers op die vele jonge mensen die ik al ontmoet heb die gewoon 7 maanden of langer aan het rondreizen zijn. Echt spijt dat ik dat nooit gedaan heb. Echter heb ik hier ook veel vrouwen (ook van 70+) ontmoet die nog steeds alleen op reis gaan, dus je bent blijkbaar nooit te oud.... Wat een fantastische mensen ontmoet je toch altijd tijdens zo´n vakantie....
Woensdag was ik een beetje ziek. Last van mijn maag (hoort erbij) en heb ik de spaanse lessen geskipt. Donderdag (17-1) ben ik met 4 oudjes, Alexandra en Bermann senior (hoofd van de spaanse school die bij La Mariposa) naar Managua geweest. Vooral veel historie. In 1972 is de hele stad op 2 gebouwen na vernield door een aarbeving en heeft en een grote revolutie plaats gevonden in de eind jaren 70 en begin 80. Sandino is de held van Nicaragua (enige wat ik heb onthouden.. zo ging het op school ook altijd met geschiedenis). Best interessant, maar Managua is verder echt een lelijke stad die je best over kan slaan. Je wilt hier ook echt niet alleen over straat lopen. Heel veel arme buurten en veel criminaliteit. Daarna "luxe" wezen eten in Managua, lees; eindelijk een groot stuk vlees na al die bonen en rijst en nog naar een concert geweest van ene Carlos die heel beroemd is in Nicaragua.
Ik deelde de cabin in La Mariposa, die bestaat uit 3 kamers, met een leuke familie uit de UK en die zijn gisteren vertrokken. Afgelopen nacht moest ik dus echt alleen in die enge hut slapen. Nou ja alleen... Samen met mijn huisdieren dus. Heb gisteravond dan ook veel wijntjes en Mojitos achterover geslagen, zodat ik goed zou slapen... Ik heb vannacht zelfs een gesprek met de 2 spinnen op de latrine gevoerd. Nou ja, ik praatte en zij luisterde. Ik ben nu over mijn spinnenfobie heen.
Eigenlijk zou ik vandaag nog 1 nacht in La Mariposa blijven om morgen samen met Alexandra naar Granada te gaan. Echter stond er vandaag niks op het programma, behalve de Spaanse lessen in de ochtend, dus ik had me ineens bedacht en besloot vandaag alvast te gaan. Ik ben echt niet goed in afscheid nemen. In 1 week tijd bouw je toch al snel een band op met mensen. Zo zat er o.a. een hele lieve vrouw (Danielle) van 73 uit Duitsland in La Mariposa die het heel moeilijk had. Ze kon niet goed mee komen met alle Engels sprekende mensen en had heimwee. Ik kon met haar nog Duits spreken en heb veel met haar gesproken. Hele bijzondere vrouw. Ze had de tranen in haar ogen staan toen ik afscheid nam. Ze bedankte me zelfs omdat ik het voor haar makkelijker had gemaakt. Dat doet wel wat met je.
Ook mijn 2 leraren, Edwin en Richard, zal ik missen. Wat een schatjes waren dat. Ik had iedere dag 2 uur grammatica en 2 uur conversacion. Ik heb Richard geprobeerd uit te leggen dat coffeeshops legaal zijn en dat er vrouwen achter de ramen staan die je kunt "kopen". Ik denk dat ik die arme jongen zwaar geshockeerd heb met mijn verhalen. Ze verdienen hier trouwens 1 dollar per dag. De leraren in La Mariposa verdienen echter goed, 1,50 dollar per uur. Ik voel me dan ook af en toe echt een luie, rijke toerist, maar zo zien de Nica´s dat zelf helemaal niet.
Morgenochtend komt Alex me dus vergezellen. Dan gaan we eindelijk een keer goed op stap. In het hostel is het nu vrij saai, dus ga maar vroeg naar bed. Zojuist wel even zitten kletsen met 2 jongens uit Limburg die hier ook verblijven. Wat ben ik jaloers op die vele jonge mensen die ik al ontmoet heb die gewoon 7 maanden of langer aan het rondreizen zijn. Echt spijt dat ik dat nooit gedaan heb. Echter heb ik hier ook veel vrouwen (ook van 70+) ontmoet die nog steeds alleen op reis gaan, dus je bent blijkbaar nooit te oud.... Wat een fantastische mensen ontmoet je toch altijd tijdens zo´n vakantie....
-
19 Januari 2013 - 08:19
Sanna:
Yeah lekker genieten Jet! Je zult nog veel bijzondere mensen tegenkomen. Lfs -
19 Januari 2013 - 08:49
Femke:
Leuk hoor jetty lees met een glimlach je stoere verhalen. Leuk dikke knuffel van ons. -
19 Januari 2013 - 10:49
Karin Huberts:
leuk hoor Jetty dat ik je nu dank zij jou kan volgen op facebook.
Het is net of ik met je meereis.
Kan zo met je meeleven en ook genieten.
Liefs pap en mam. -
19 Januari 2013 - 12:54
Charlotte F:
Mensen die zulke bestemmingen bezoeken zijn over het algemeen niet standaard en hebben ook vaak iets te melden. Voordat je het weet maak je tijdens een reis vrienden voor het leven.
Geniet van al dat bijzonders. Je horizon verbreden door een mooie reis te maken is een van de mooiste cadeau's die je jezelf kan geven.
Heel leuk om te lezen! -
20 Januari 2013 - 21:15
Ramona:
Ha Jet,
Ik heb echt lol om je verhalen te lezen, ik zie het helemaal voor me.
Geniet er in ieder geval van maar pas ook goed op jezelf.
ps troost je, hier is het ook geen mooi weer, het vriest en sneeuwt.....haha
xx Mona
-
21 Januari 2013 - 18:27
Eefje:
Ha! klinkt allemaal goed daar, bijzondere mensen vanuit alle streken ontmoeten tijdens een reis die sowieso al bijzonder is. En dan die Limburgers....die tref je dan aan de andere kant van de wereld haha...wat zei je: 'wat mos dich den hiej'?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
