Een tijd van komen en van gaan....

Hier alweer mijn laatste verslagje voordat ik morgen naar huis vlieg. In de laatste 2 weken nog even enorm genoten aan de Caribische kust van Colombia. Woensdag 26 februari ben ik spontaan begonnen met de Open Water Advance om mijn PADI te halen, zodat ik overal in de wereld tot 18 meter kan duiken. Ik heb in die drie dagen 2 duiken tot 12 meter en 2 tot 18 meter mogen maken en ik vond het echt te gek. Veel mooie visjes gezien. De duikinstructeur is wel een paar keer in de lach geschoten vanwege mijn gebrek aan gebarentaalkennis. Wilde hij onder water weten hoeveel lucht ik nog had, gaf ik hem doodleuk een high five, omdat ik dacht dat hij voor me aan het klappen was.... Maar blijkbaar vertrouwde hij me toch de PADI toe. Voor 600.000 pesos (€215,-) kun je vanuit Santa Marta je padi halen. Dit is blijkbaar heel goedkoop, dus deze kans kon ik niet laten liggen.

Nadat ik de PADI in the pocket had, ben ik op 1 maart naar Barranquila gegaan waar ze 4 dagen carnaval vierden. Dit schijnt de 2de grootste carnaval van Zuid Amerika te zijn (grootste is uiteraard in Rio). In het hostel meteen wat gezellige mensen ontmoet en tot mijn verassing kwam ik hier ook weer een Zwitsers meisje tegen waar ik oud en nieuw in Sucre mee had gevierd. Met een leuke groep mensen zijn we in de middag naar de parade gaan kijken. Uiteraard had ik mijn carnavalsoutfitje aan. Van de parade hebben we die dag niet veel kunnen zien door de enorme mensenmassa, maar wat een feest was het! De Colombianen vonden ons interessanter dan de schaars geklede, mooie mensen die in de parade voorbij kwamen. Met iedereen moesten we op de foto en overal werden we voorzien van aguadiente (soort ouzo), werden we volgespoten met witte schuim en ondergegooid met witte bloem. Blijkbaar is dit de confetti van Colombia... Na ons even opgefrist te hebben en paar uurtjes geslapen waren we klaar voor ronde 2. We zijn naar een straatfeest gegaan waar verschillende bandjes salsa speelde. Wederom een groot feest! De tweede dag was het overdag iets rustiger en hebben we de parade kunnen zien. In de avond weer naar hetzelfde straatfeest geweest waar ik ook Ida en Anneke ineens weer tegenkwam (van Ecuador naar Colombia mee gereisd). Op dat moment stonden we met zo'n 20-25 Nederlanders bij elkaar. Niet normaal veel Nederlanders hier in Colombia.

Na 2 dagen carnaval ben ik na 1 dagje bijslapen in Santa Marta doorgereisd naar Palomino. Wat een leuke plek is dit. Geen strand zoals je dat in de boekjes ziet, maar wel een prima strand. Het is er echter enorm relaxed en het Dreamer hostel waar ik verbleef is een oase van rust. Wat ik hier heb gedaan is vooral 3-4 dagen aan het strand gelegen met leuke mensen (wederom Nederlanders), gekaart, gekletst, veel gelezen, nagedacht, veel geslapen, rum gedronken (teveel), en met een tube de rivier afgedobberd waarbij je omgeven wordt door de jungle. Deze dagen hebben ook in het teken van mijn oma gestaan, want die lag helaas heel slecht en is afgelopen vrijdag dan ook overleden. Gelukkig had ik daar leuke mensen om me heen.

Zaterdag ben ik weer in Cartagena aangekomen waar ik weer mensen trof waar ik carnaval mee had gevierd. Vanwege de verkiezingen die eens in de 5 jaar plaatsvinden gold vanaf zaterdag 3 dagen een alcoholverbod in Colombia voor iedereen. De Colombianen kennen namelijk niet echt mate met drinken en men is bang dat er dronken gestemd wordt en voor onrust op straat. Dit betekende ook meteen dat bijna alle kroegen dicht waren, dus wel een beetje jammer zo aan het einde van mijn reis. Anderzijds kom ik nu uitgerust terug. In Cartagena nog het mooie stadje verkent, naar de zonsondergang gekeken, lekker gegeten en nog wat extra kleur gepakt.

Zometeen vlieg ik naar Bogota en morgen via Atlanta en Amsterdam (en dan niet mogen uitstappen!) naar Düsseldorf. Donderdagochtend kom ik daar aan en halen mijn ouders me op. Vrijdag mag ik meteen naar oma's begrafenis. Back to reality!

Drie maanden heb ik genoten! Ik heb gezien wat ik wilde zien, ontzettend veel leuke mensen ontmoet, ook mindere momentjes gekend, mezelf nog beter leren kennen en herinneringen opgedaan die ik altijd bij me zal dragen. Het was geweldig en ben superblij dat ik het gedaan heb, maar het is voorlopig goed zo. Wat ik ga missen is het onbezorgde leven, het gemakkelijke contact wat je dagelijks weer met iedereen hebt, het gesnurk en gerommel van andere mensen om me heen terwijl ik in bed lig en het niks moeten en alles mogen.

Ik besef weer hoe fijn we het in Nederland hebben en ik heb heel veel zin iedereen weer te zien, te gaan genieten van de zomer die eraan komt, de festivals die op de planning staan, mijn eigen schone huisje (die haren tegen de muren van de douche in de hostels blijven gruwelijk), weer gezond te eten, sporten en vooral om tante te worden binnen nu en 1 maand. Er zijn heel veel mooie dingen om voor terug te komen. Zoals het klokje thuis klinkt, klinkt het nergens...