Salar de Uyuni, Oud en Nieuw en Rurre

Op dit moment zit ik in Rurrenabaque in Bolivia in een internetcafé´tje uit het jaar nul. Twee weken verder na mijn laatste verslagje en alweer zoveel meegemaakt.

Op 27-12 heb ik vanuit Sucre de nachtbus naar Uyuni genomen om de 3-daagse tour naar Salar de Uyuni te doen. Om 06.00 u zou ik worden opgehaald van de busterminal in Uyuni, maar om 04.15 u kwamen we daar al aan. Ik ga echt niet 2 uur op een busterminal in the midde of nowhere wachten, dus maar meegegaan met 4 knappe Braziliaanse mannen om nog paar uurtjes met hun op een kamer bij te slapen. Kan me ergere dingen bedenken ;-). Om 11.00 u vertrok ik met 5 Franse studenten, de chauffeur en zijn 6-jarige zoontje Jamil in een 4-w jeep naar de Salar. De Salar de Uyuni is een immens grote zoutvlakten. Ontzettend mooi. Midden op die zoutvlakten vind je Isla del Pescado, een rotsachtig eiland met 10-meter hoge cactussen. Heel apart. Die dag lunchen we op de zoutvlakten en eet ik voor het eerst lama. Lekker. Lama´s zie je hier in overvloed. We slapen in een hostel gemaakt van zout op 3660 m. Alles is van zout gemaakt, tot en met de tafels en stoelen aan toe. De volgende dag vertrekken we om 08.00 u en zien we woestijn, rotsen, lagunes in verschillende kleuren met ontelbaar veel flamingo´s. We slapen bij Laguna Colarado op 4278 m. Het gaat goed met de hoogte dit keer. Al heb ik wel erg vreemde dromen op die hoogte en schijn ik enorm veel te kletsen in mijn slaap. Gelukkig in het Nederlands en dus verstaan de Franse me niet. Om 04.30 u gaat de wekker. We gaan de zonsopkomst bekijken vanaf de Geisers Sol de Manana op 5000m. Wederom schitterend. Daarna mogen we onszelf badderen in een hotspring, wat erg prettig is, aangezien het op die hoogte en op dat tijdstip erg koud is. Vervolgens zetten we de 5 Fransen af aan de grens bij Chili, waarna wij nog 8 uur terug moeten rijden naar Uyuni. Eindelijk heb ik ruimte in de jeep. De gids Ricardo en zijn zoontje van 6 drinken een biertje onderweg naar huis, waarna Jamil als een blok in coma ligt. Toch apart dat een 6-jarige al bier mag drinken van papa. Onderweg mijn muziekje op en dom uit het raam staren. Heerlijk.

Diezelfde avond neem ik de nachtbus terug naar Sucre, want ik heb besloten Oud en Nieuw met mijn ´vrienden´in Sucre te vieren. 7 uur in de bus is tenslotte niks hier in Zuid-Amerika. 19.00 u, Boliviaanse tijd is 24.00 u Nederlandse tijd, dus we luiden alvast het nieuwe jaar in vanaf het uitzichtspunt in Sucre met muziek, drank en een groep backpackers. Daarna eten we pizza op de plaza en besluiten naar Florin te gaan waar een dj draait. Florin is van 2 Nederlandse heren en een superleuke kroeg. De sfeer super en mijn hostmoeder en vader blijken daar ook te zijn. De hele avond hebben we staan dansen en veel gedronken (het is hier te goedkoop). Om 03.00 u gaat bij mij toch echt het lampje uit, maar er blijkt nog een feestje gaande te zijn in het hostel. Aangezien ik niet goed ben in feestjes verlaten treffen mijn ´vrienden´me vervolgens daar nog dansend aan, terwijl ik alle mensen in het hostel probeer te overtuigen de dansvloer op te komen. Het is toch echt tijd om te gaan slapen. In Bolivia wordt heel erg veel alcohol gedronken. De volgende dag blijkt de plaze nog tot 10.00 u s´ochtends vol te hebben gestaan met dronken Bolivianen die allemaal met elkaar op de vuist gingen, maar eigenlijk te dronken waren om nog raak te kunnen staan. Het haalt hier zelfs de kranten. De Bolivianen hebben ook wat grappge tradities met Oud en Nieuw, zoals:
- 12 druiven eten en iedere druif staat voor een maand vruchtbaarheid,
- rood en geel ondergoed dragen, want rood staat voor liefde en geel voor geld (de kraampjes zijn dan ook vol van de lelijke rode en gele onderbroeken en bh´s),
- een varken aan het spit eten, want het varken is het enige beest wat niet achteruit kan kijken en dus alleen vooruit kijkt,
- met een koffer met nepgeld de trap op en af lopen, want dat staat voor veel reizen.

Op 2 en 3 jan neem ik afscheid van de mensen waar ik de laatste 2 weken een leuke tijd mee heb gehad, want iedereen vertrekt deze dagen weer naar een andere bestemming. Met Marianne (30, Antwerpen) vertrek ik op 3 jan met de nachtbus naar La Paz. We slapen voor 60 bolivianos in Adventure Brew Hostel en doen in de middag de Free Walking Tour in La Paz. Ontzettend interessant.

Enkele interessante dingen die verteld zijn:
- midden in het centrum staat een gevangenis, waar 2500 mensen wonen, zowel gevangenen als hun vrouwen en kinderen. Er vis echter maar plek voor 400 man, dus je kunt je er wel iets bij voorstellen. De vrouwen kunnen in en uit lopen. De gevangenen maken er handwerk, weven kleden en maken vooral veel cocaine die de vrouwen vervolgens weer mee naar buiten nemen. Op die 2500 mensen staan 15 bewakers die eigenlijk vooral buiten de gevangenis te vinden zijn en zo corrupt zijn als de pest. De gevangenen moeten een kamer huren in de gevangenis voor 30-5000 bol. De maffia hebben uiteraard de suites van 5000 bol. Wat ook veel schijnt te gebeuren is dat de gevangenen door een handlanger een auto van een rijke familie laten stelen, vervolgens de gegevens checken en contact opnemen met de eigenaar van de auto die vervolgens een smak geld moet neerleggen om de auto terug te krijgen. Naar de politie gaan heeft geen zin, want die vragen ook weer geld om te helpen bij het vinden van de auto.
- we lopen naar de witchmarket waar onder andere lamafoetussen worden verkocht. Deze schijnen geluk te brengen als men een nieuw huis heeft gekocht. Als er een hele constructie gebouwd moet worden, wordt er echter gezegd dat er een mens geofferd moet worden aan moeder aarde (pacha mama). De verhalen gaan dat hier vaak een zwerver voor wordt gebruikt die dronken wordt gevoerd en vervolgens levend wordt begraven.
- de vrouwen op de fruit en groentenmarkt worden cholita´s genoemd en zetten dagelijks hun stalletje op rond 04.00 u in de morgen. Ze dragen veel lagen rokken over elkaar en vaak een bolhoedje. Hoe breder de heupen, hope aantrekkelijker voor de man. Vandaar de vele lagen rokken.
- La Paz heeft 1,4 miljoen inwoners, maar Sucre is de hoofdstad van Bolivia, al zit het parlement in La Paz.

Ik ben blij dat we op 5 jan weer weg gaan in deze, voor mij te drukke, smerige en onveilige stad. We vliegen met een propellorvliegtuigje voor 19 pers en Justin Bieber als piloot in 35 minuten naar Rurrenabaque. Daar aangekomen moet ik echt even acclimatiseren. Wat een contrast met La Paz. Ik heb het gevoel in Thailand te zijn aangekomen. Het is er tropisch en heel relaxed. We slapen in Hotel Oriental voor 150 bol met z´n 2´en en hebben een double room met eigen badkamer. Ook weleens lekker. De volgende dag vertrekken we voor 3 dagen naar de pampas met 2 jongens uit Israel, 1 uit Engeland en 1 koppel uit La Paz. Eerst 3 uur met een jeep over hobbelige wegen naar het begin van het Madidi parc. Hier stappen we op een motorkano en zien we al de eerste dieren, zoals kaaimannen, capucijnenapen, brulapen en doodshoofdaapjes. In de avond gaan we op zoek naar krokodillenogen. Heel gaaf. We slapen in een hostel op palen. De verschillende gebouwen zijn met elkaar verbonden door houten bruggetjes, maar daaronder liggen gewoon enorme krokodillen. Ik durf s´nachts dan ook niet naar het toilet, bang dat ik van die bruggetjes afval. Dat wil je namelijk echt niet. Het is allemaal erg primitief. En jezus, wat maken al die beesten s´nachts een herrie. Dan die muggen! Uiteraard word ik lek geprikt, ondanks de deet en mijn kleren. De volgende morgen gaan we op zoek naar anaconda´s. Hup, laarzen aan, met de boot naar een eilandje en op zoek naar slangen. We zien paar kleine slangetjes en 1 2-3 meter lange anaconda. Tja leuk.... Daarna gaan we piranha´s vangen. Ik weet al dat vissen niet mijn nieuwe hobby gaat worden. Heb hier echt het geduld niet voor. De gids vangt er welgeteld 1. De rest niks. In de avond varen we weer rond om te kijken naar de zondondergang, terwijl de ontelbare witte en zwarte vogels zich in de bomen nestelen. Heel erg mooi. Het eten tijdens deze tour is echt supergoed en dat alles voor 550 bol (55 euro) voor 3 dagen met Flecha Tours! Ik lig weer heel vroeg in bed, want weet niet wat ik hier anders moet doen en die muggen zijn echt hel. De laatste dag gaan we heel vroeg op pad om Capibara´s (mix rat en varken) te spotten. We zien er een paar. Daarna zwemmen met roze dolfijnen. Ze hebben er weinig zin in vandaag, maar heb er wel veel gespot. Ik vind ze maar lelijk. In de middag zijn we weer terug in Rurre. Daar ben ik blij om, want voel me echt enorm smerig na 3 dagen geen douche en dat in die hitte en met dat smerige water waar ik in gezwommen heb (zelfde water als de piranha´s en krokodillen ja).

Wat fijn om weer te douchen. We zijn in een feeststemming en besluiten gezellig wat te drinken, maar het is echt uitgestorven in Rurre. Gelukkig komen we de 2 nederlandse mannen die we in La Paz hadden ontmoet tegen en poolen we een avondje met hun.

Ik ben vandaag precies 4 weken onderweg en kan me niet voorstellen dat ik nog 2 maanden te gaan heb, terwijl ik al zoveel heb gezien. Morgen vliegen we hopelijk terug naar La Paz, waar Marianne en ik ieder een eigen kant op gaan. Ik ga richting Cusco en daarna omhoog naar Ecuador. Eerst afwachten of we kunnen vliegen, want de vluchten worden heel vaak geannuleerd met het regenseizoen. Vandaag heeft het ook bijna de hele dag geregend, maar het is wel warm. Met de Pampas hebben we echt geluk gehad.

Een heel lang verhaal, maar wil vooral voor mezelf alles opschrijven, omdat ik het anders allemaal niet meer weet wat ik heb gezien en beleefd. Hasta Luego!