Colombia: een land van uitersten
Blijf op de hoogte en volg Jetty
25 Februari 2014 | Colombia, Santa Marta
Hola a todos,
Vanuit het zonnige Santa Marta maar weer eens een update. Na Cali ben ik alleen verder gegaan naar Medellin, een moderne, ontwikkelde en interessante stad. Medellin is één van de grote steden in Colombia en was nog niet zo gek lang geleden de stad van waaruit de grootste en bekendste drugsbaron ooit, Pablo Escobar, zijn duistere zaakjes runde.
Om meer te weten te komen over het verleden van de stad ga ik mee met de gratis stadswandeling van gids Pablo (toevallig?). Medellin dat zo´n 20 jaar geleden nog te boek stond als de gevaarlijkste stad ter wereld is met een ongelofelijke metamorfose bezig en is nu op een positieve manier booming. De mensen zijn ontzettend trots op hun stad en heel erg blij dat er steeds meer touristen komen. Je wordt dan ook overal welkom geheten op straat. De stad is dit jaar zelfs verkozen tot meest innovatieve stad ter wereld. Op verschillende plekken in de stad zijn monumenten gebouwd die het verleden en het heden van de stad laten zien. We bezoeken ook downtown, een plek die je als blonde chicka zeker niet in je uppie wilt verkennen. Je ziet tienerprostituees voor de kerk (hypocriet zijn ze wel), mensen heroine gebruiken op straat, alcoholisten, maar daartussen zie je ook weer mensen muziek spelen en dansen met elkaar. Medellin schijnt de mooiste vrouwen ter wereld te hebben, maar dit kan ik niet echt beamen. Er loopt heel veel plastic rond. De vrouwen laten hun billen zelfs enorm opspuiten wat vaak resulteert in hele rare verhoudingen.
De tweede activiteit in Medellin die ik doe is de Pablo Escobar tour. Pablo was een van de grootste drugsbarons ter wereld. Hij leidde het Medellin-kartel en stond op nummer 7 van 's werelds rijkste mannen. Het was een man die stinkend rijk is geworden met handelen in cocaïne en tegelijkertijd deed hij veel voor de arme bevolking. Hij heeft eens een vuilnisbelt bezocht waar 700 families op woonden en van leefden en heeft voor allemaal huizen gebouwd. In 1985 wilde hij zich met politiek gaan bemoeien. Hij had een eigen partij die meedeed aan de verkiezingen. Dit was zijn grootste fout aller tijden. Voorheen kon hij zijn gang gaan en geen haan kraaide naar zijn geld, nu hij meedeed werd de minister van financiën nieuwsgierig naar zijn geld en begon een onderzoek. Dit werd de dood van deze minister. Vervolgens werden er verschillende politici vermoord die slecht over Escobar praatten.
Heel Amerika en Colombia zocht Escobar en uiteindelijk heeft hij zichzelf aangegeven bij de politie op voorwaarde dat hij zijn gevangenschap mocht uitzitten in een zelfgebouwde gevangenis in Envigado met eigen bewakers. Hij had daar natuurlijk een luxe leventje en de verhalen in Envigado gaan dat hij 's avonds regelmatig een drankje kwam drinken in het dorp. In 1993, de dag na zijn verjaardag, is hij uiteindelijk doodgeschoten op het dak van zijn schuilplaats. Ook dit huis hebben we bezocht. Colombia zegt dat de politie hem heeft doodgeschoten, de familie van Escobar zegt dat het zelfmoord was en nog een andere partij zegt dat het zijn drugsvijanden waren die hem neerschoten.
Vervolgens reden we naar het kerkhof waar het graf van Escobar ligt. Vier jaar geleden is hij opnieuw opgegraven omdat er geruchten gingen dat hij iemand had ingehuurd die op hem leek om de kogel op te vangen, zodat hij kon vluchten. Er is op verzoek van zijn zoon dna-onderzoek gedaan, maar hij was het echt.
Verder neem ik in Medellin nog de metrokabel naar Parque de Arvi. Via het metrosysteem kun je met twee gondel liften naar het park op een berg boven de stad. Het feit dat je met de gondels over de stad heen zweeft (niet de beste wijken) is de paar dollar al waard. Het park zelf vond ik niet indrukwekkend.
Vanuit Medellin heb ik ook nog een uitstapje naar Guatape gemaakt. Een heel schattig dorpje welke bekend is om zijn gekleurde azulas op de muren. Ook heb je hier een hele vreemde rots die uitkijkt over honderden kleine eilandjes. Ruim 700 trappen omhoog geklommen voor het mooie uitzicht.
Vrijdag 14 feb vlieg ik naar Cartagena waar Ida, Anneke en Dave ook zijn (heb ik eerder mee gereisd van Ecuador naar Colombia). Pff, wat is het hier heet. In de avond naar Club Havana geweest waar live een salsaband speelde. Was een gezellig avondje. De volgende dag neem ik de boot naar Playa Blanca, een tropisch strand zoals je dat in de boekjes ziet. Alleen wel met enorm veel irritante verkopers. Op de terugweg weet ik niet meer met welke boot ik ben gekomen, dus ik besluit om op een luxere versie van de mijne op te stappen. De kapitein telt wel 3x de mensen en lijkt niet te snappen dat hij 1 persoon meer telt. Uiteindelijk besluit ik maar op te biechten dat ik illegaal ben. Hier probeer ik dan maar heel liefig bij te lachen en doen alsof ik dacht dat dit de juiste boot was. Iedereen schijnt dit uitermate grappig te vinden en gelukkig mag ik mee terug varen ;-).
Vanuit Cartagena ga ik naar Santa Marta, samen met Suzanne die ik al had ontmoet ik Medellin en nu weer in Cartagena tegenkwam. Vanuit hier zijn we naar Tayrona park gegaan wat werkelijk schitterend was. Supermooie stranden aan de rand van de jungle. We hebben 2,5 uur gehiked om de stranden te bereiken. We slapen op een grote camping, 1 nachtje in een hangmat, maar dit was geen succes. Koud en net iets te knus naar mijn zin. Je ligt letterlijk tegen elkaar aan met je hangmat. De volgende dag zijn we met z' n 3' en in een tentje gaan liggen. Het was super, maar wel erg basic. 4 toiletten en douches voor 300 personen en liggen op dunne, vieze matrassen zonder laken is zelfs mij net iets te.
Maar gelukkig heb ik hierna weer 4 nachten in luxe mogen leven in Bogota, waar ik een lang weekend op en neer naar toe ben gevlogen, omdat mijn Spaanse Amsterdamse amigo daar was ivm zijn werk. Wij verbleven in Zona T waar je supermooie winkels, leuke restaurantjes, kroegen enz hebt. Hier zijn we op vrijdag naar Andres de Res geweest. Een hele gaaf 5 verdiepingen groot restaurant/bar waar ook live muziek wordt gespeeld en waar ook goed geswingt wordt. Uiteraard hebben we de Amsterdamse dansmoves even laten zien aan de Colombianen. Ik weet zeker dat ze onder de indruk waren ;-). De volgende dag met de metrocable omhoog naar Monseratte, een oase van rust daar op die berg met uitzicht over die enorme stad waar 10 miljoen mensen wonen. Op zondag is een groot deel van de stad afgesloten voor auto's en het lijkt alsof heel Bogota daar ook intens van geniet. Hele gezinnen fietsen, skeeleren, skateboarden en lopen rond op straat. Ook zijn er in de stad verschillende sportiviteiten gaande, zoals Zumba waar iedereen gratis aan kan deelnemen. Supermooi om te zien. Wij verkennen de stad met de fiets met Bogobiketours. We bezoeken een arena waar stierengevechten plaatsvonden, the red light district van Bogota, de graffititekeningen die je overal in de stad ziet, een fruitmarkt waar we mogen proeven van verschillende soorten fruit en een soort van buurtschuur waar de locals een Colombiaans spel spelen. De volgende dag vlieg ik weer terug naar de kust en mijn Spaanse Amsterdamse amigo weer terug naar Amsterdam.
Nu nog 2 weken te gaan voordat ik weer het vliegtuig instap. Ik ga morgen starten met mijn PADI. Iets wat niet op mijn to do list stond, maar impulsief als ik soms kan zijn, toch maar besloten dat te gaan doen. Daarna ga ik paar dagen carnaval vieren in Barranquila, nog wat chillen op het strand en dan met heel veel zin weer naar huis. Laat de zomer maar komen!
Vanuit het zonnige Santa Marta maar weer eens een update. Na Cali ben ik alleen verder gegaan naar Medellin, een moderne, ontwikkelde en interessante stad. Medellin is één van de grote steden in Colombia en was nog niet zo gek lang geleden de stad van waaruit de grootste en bekendste drugsbaron ooit, Pablo Escobar, zijn duistere zaakjes runde.
Om meer te weten te komen over het verleden van de stad ga ik mee met de gratis stadswandeling van gids Pablo (toevallig?). Medellin dat zo´n 20 jaar geleden nog te boek stond als de gevaarlijkste stad ter wereld is met een ongelofelijke metamorfose bezig en is nu op een positieve manier booming. De mensen zijn ontzettend trots op hun stad en heel erg blij dat er steeds meer touristen komen. Je wordt dan ook overal welkom geheten op straat. De stad is dit jaar zelfs verkozen tot meest innovatieve stad ter wereld. Op verschillende plekken in de stad zijn monumenten gebouwd die het verleden en het heden van de stad laten zien. We bezoeken ook downtown, een plek die je als blonde chicka zeker niet in je uppie wilt verkennen. Je ziet tienerprostituees voor de kerk (hypocriet zijn ze wel), mensen heroine gebruiken op straat, alcoholisten, maar daartussen zie je ook weer mensen muziek spelen en dansen met elkaar. Medellin schijnt de mooiste vrouwen ter wereld te hebben, maar dit kan ik niet echt beamen. Er loopt heel veel plastic rond. De vrouwen laten hun billen zelfs enorm opspuiten wat vaak resulteert in hele rare verhoudingen.
De tweede activiteit in Medellin die ik doe is de Pablo Escobar tour. Pablo was een van de grootste drugsbarons ter wereld. Hij leidde het Medellin-kartel en stond op nummer 7 van 's werelds rijkste mannen. Het was een man die stinkend rijk is geworden met handelen in cocaïne en tegelijkertijd deed hij veel voor de arme bevolking. Hij heeft eens een vuilnisbelt bezocht waar 700 families op woonden en van leefden en heeft voor allemaal huizen gebouwd. In 1985 wilde hij zich met politiek gaan bemoeien. Hij had een eigen partij die meedeed aan de verkiezingen. Dit was zijn grootste fout aller tijden. Voorheen kon hij zijn gang gaan en geen haan kraaide naar zijn geld, nu hij meedeed werd de minister van financiën nieuwsgierig naar zijn geld en begon een onderzoek. Dit werd de dood van deze minister. Vervolgens werden er verschillende politici vermoord die slecht over Escobar praatten.
Heel Amerika en Colombia zocht Escobar en uiteindelijk heeft hij zichzelf aangegeven bij de politie op voorwaarde dat hij zijn gevangenschap mocht uitzitten in een zelfgebouwde gevangenis in Envigado met eigen bewakers. Hij had daar natuurlijk een luxe leventje en de verhalen in Envigado gaan dat hij 's avonds regelmatig een drankje kwam drinken in het dorp. In 1993, de dag na zijn verjaardag, is hij uiteindelijk doodgeschoten op het dak van zijn schuilplaats. Ook dit huis hebben we bezocht. Colombia zegt dat de politie hem heeft doodgeschoten, de familie van Escobar zegt dat het zelfmoord was en nog een andere partij zegt dat het zijn drugsvijanden waren die hem neerschoten.
Vervolgens reden we naar het kerkhof waar het graf van Escobar ligt. Vier jaar geleden is hij opnieuw opgegraven omdat er geruchten gingen dat hij iemand had ingehuurd die op hem leek om de kogel op te vangen, zodat hij kon vluchten. Er is op verzoek van zijn zoon dna-onderzoek gedaan, maar hij was het echt.
Verder neem ik in Medellin nog de metrokabel naar Parque de Arvi. Via het metrosysteem kun je met twee gondel liften naar het park op een berg boven de stad. Het feit dat je met de gondels over de stad heen zweeft (niet de beste wijken) is de paar dollar al waard. Het park zelf vond ik niet indrukwekkend.
Vanuit Medellin heb ik ook nog een uitstapje naar Guatape gemaakt. Een heel schattig dorpje welke bekend is om zijn gekleurde azulas op de muren. Ook heb je hier een hele vreemde rots die uitkijkt over honderden kleine eilandjes. Ruim 700 trappen omhoog geklommen voor het mooie uitzicht.
Vrijdag 14 feb vlieg ik naar Cartagena waar Ida, Anneke en Dave ook zijn (heb ik eerder mee gereisd van Ecuador naar Colombia). Pff, wat is het hier heet. In de avond naar Club Havana geweest waar live een salsaband speelde. Was een gezellig avondje. De volgende dag neem ik de boot naar Playa Blanca, een tropisch strand zoals je dat in de boekjes ziet. Alleen wel met enorm veel irritante verkopers. Op de terugweg weet ik niet meer met welke boot ik ben gekomen, dus ik besluit om op een luxere versie van de mijne op te stappen. De kapitein telt wel 3x de mensen en lijkt niet te snappen dat hij 1 persoon meer telt. Uiteindelijk besluit ik maar op te biechten dat ik illegaal ben. Hier probeer ik dan maar heel liefig bij te lachen en doen alsof ik dacht dat dit de juiste boot was. Iedereen schijnt dit uitermate grappig te vinden en gelukkig mag ik mee terug varen ;-).
Vanuit Cartagena ga ik naar Santa Marta, samen met Suzanne die ik al had ontmoet ik Medellin en nu weer in Cartagena tegenkwam. Vanuit hier zijn we naar Tayrona park gegaan wat werkelijk schitterend was. Supermooie stranden aan de rand van de jungle. We hebben 2,5 uur gehiked om de stranden te bereiken. We slapen op een grote camping, 1 nachtje in een hangmat, maar dit was geen succes. Koud en net iets te knus naar mijn zin. Je ligt letterlijk tegen elkaar aan met je hangmat. De volgende dag zijn we met z' n 3' en in een tentje gaan liggen. Het was super, maar wel erg basic. 4 toiletten en douches voor 300 personen en liggen op dunne, vieze matrassen zonder laken is zelfs mij net iets te.
Maar gelukkig heb ik hierna weer 4 nachten in luxe mogen leven in Bogota, waar ik een lang weekend op en neer naar toe ben gevlogen, omdat mijn Spaanse Amsterdamse amigo daar was ivm zijn werk. Wij verbleven in Zona T waar je supermooie winkels, leuke restaurantjes, kroegen enz hebt. Hier zijn we op vrijdag naar Andres de Res geweest. Een hele gaaf 5 verdiepingen groot restaurant/bar waar ook live muziek wordt gespeeld en waar ook goed geswingt wordt. Uiteraard hebben we de Amsterdamse dansmoves even laten zien aan de Colombianen. Ik weet zeker dat ze onder de indruk waren ;-). De volgende dag met de metrocable omhoog naar Monseratte, een oase van rust daar op die berg met uitzicht over die enorme stad waar 10 miljoen mensen wonen. Op zondag is een groot deel van de stad afgesloten voor auto's en het lijkt alsof heel Bogota daar ook intens van geniet. Hele gezinnen fietsen, skeeleren, skateboarden en lopen rond op straat. Ook zijn er in de stad verschillende sportiviteiten gaande, zoals Zumba waar iedereen gratis aan kan deelnemen. Supermooi om te zien. Wij verkennen de stad met de fiets met Bogobiketours. We bezoeken een arena waar stierengevechten plaatsvonden, the red light district van Bogota, de graffititekeningen die je overal in de stad ziet, een fruitmarkt waar we mogen proeven van verschillende soorten fruit en een soort van buurtschuur waar de locals een Colombiaans spel spelen. De volgende dag vlieg ik weer terug naar de kust en mijn Spaanse Amsterdamse amigo weer terug naar Amsterdam.
Nu nog 2 weken te gaan voordat ik weer het vliegtuig instap. Ik ga morgen starten met mijn PADI. Iets wat niet op mijn to do list stond, maar impulsief als ik soms kan zijn, toch maar besloten dat te gaan doen. Daarna ga ik paar dagen carnaval vieren in Barranquila, nog wat chillen op het strand en dan met heel veel zin weer naar huis. Laat de zomer maar komen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
